Różniące się od płaskiego otoczenia formacje, które mimo niskiego wzrostu określamy jako góry, są dostrzegalne w wielu częściach kraju, takich jak Krajeńskie, Pałuki, Kujawy czy Pojezierze Dobrzyńskie. Dostrzegane są one z daleka mimo niewielkich wysokości, tworząc malownicze masywy lub stercząc samotnie na tle otaczającego krajobrazu.
Skąd jednak pochodziły te kujawsko-pomorskie „góry”? Przyczyny ich powstania nie leżą w ruchach tektonicznych skorupy ziemskiej, które odpowiadają za uformowanie masywów górskich takich jak Karpaty czy Sudety. Ich istnienie możemy zawdzięczać działaniu skandynawskiego lądolodu, który przesuwając się, popychał przed sobą ogromne ilości ziemi. Z tego powodu, najczęściej są to tak zwane moreny czołowe.
Z drugiej strony, niższe lecz wydłużone wzgórza zwane ozami zostały utworzone w wyniku osadzania piasków i żwirów przez wody płynące pod lądolodem. Ta specyficzna aktywność geologiczna doprowadziła do wytworzenia unikalnego krajobrazu obecnie widocznego na Kujawach i Pomorzu.