Zniszczenie kościoła pod wezwaniem św. Ignacego Loyoli oraz czterech okolicznych kamienic, oficjalnie przypisywane było planom jego poszerzenia, co miało na celu stworzenie przestrzeni na wojskowe parady i manifestacje. Decyzję o tej demolce podjął burmistrz Werner Kampe. Zniszczenie to rozpoczęło się 18 stycznia 1940 roku. Stary Rynek, na którym znajdowała się owiana historia świątynia, został przez okupantów przemianowany na General von Kluge-platz.
Niemiecka prasa, w kierunku której skierowano oskarżenia o zniszczenie kościoła, publicznie obwiniała brytyjskich lotników za jego zburzenie. Przekonywano przybyłych do miasta okupantów, że to Brytyjczycy są sprawcami tego aktu dewastacji! Fotografie publikowane w niemieckich mediach miały służyć jako dowód na barbarzyńskie działania brytyjskich lotników, którzy nie szanowali wartości katolickiej świątyni.
W kontekście innych propagandowych manipulacji Niemców, te oskarżenia mogą wydawać się mało znaczące. Jednakże, zniszczenie kościoła św. Ignacego Loyoli oraz czterech sąsiadujących kamienic, oficjalnie tłumaczono planami poszerzenia placu, przemianowanego przez okupantów na General von Kluge-platz. Celem tego posunięcia było utworzenie miejsca odpowiedniego dla organizowania wojskowych parad i manifestacji.