Trzecia Suita Orkiestrowa Johanna Sebastiana Bacha to kompozycja składająca się z sześciu części, z których każda jest samym w sobie arcydziełem sztuki muzycznej. Jednak to Aria – głęboko emocjonalna i pełna refleksji – przyciąga uwagę swoim wyjątkowym pięknem. Uznanie zdobyła dzięki transkrypcji autorstwa niemieckiego skrzypka Augusta Wilhelmi, która nosi tytuł „Aria na strunie G”.
Koncert wiolonczelowy C-dur Josepha Haydna napisany został z myślą o przyjacielu kompozytora, Josephie Weiglu, uznawanym za jednego z najbardziej utalentowanych wirtuozów tamtych czasów. Przez niemal 200 lat uważano tę kompozycję za zaginioną. Rękopis odnaleziono dopiero w Praskim Muzeum Narodowym w roku 1961, a premierowe wykonanie utworu po tak długim czasie miało miejsce rok później.
Z łacińskiego słowa „bracia” pochodzi tytuł utworu „Fratres”, napisanego przez Arvo Pärta w 1977 roku. Kompozycja ta używa techniki tintinnabuli, właściwej dla twórczości Pärta. „Fratres” to utwór charakteryzujący się brakiem ustalonego instrumentarium, co oznacza, że można go wykonywać na dowolnych instrumentach. Słynny kompozytor podsumował to efektownym stwierdzeniem: „Konstrukcja jest określona, kolor nie jest”. Ten pozornie prosty utwór podlega surowym matematycznym regułom, które definiują tok poszczególnych linii melodycznych, długość melodii i fraz oraz zmianę rytmu, nie narzucając jednak specyficznej „barwy” muzyki.